Diep ontroerende, onconventionele liefdesroman

‘De moon tiger is een groene wierookspiraal die ’s nachts langzaam opbrandt en muggen verdrijft en uiteenvalt in stukjes grijze as,’ schrijft Claudia Hampton ongeveer halverwege in roman Moon tiger van Penelope Lively. De cover met dit – vooral in de tropen – doeltreffende antimuggenmiddel intrigeerde me en herinnerde me aan reizen. Wat ik ontdekte, was een prachtig boek.

Op haar sterfbed kijkt historicus en oorlogscorrespondent Claudia Hampton terug op haar leven. Zij heeft decennialang populaire geschiedenisboeken geschreven en wil in haar laatste levensdagen haar magnum opus creëren. ‘Ik schrijf een geschiedenis van de wereld’, luidt immers de openingszin van het boek. In een ronduit alles verzwelgende stijl doet Claudia haar verhaal: soms ontwapenend, maar ook verongelijkt en zelfvoldaan. Ze doet dat associatief en fragmentarisch. Ze ligt in een ziekenhuisbed, herinnert zich haar leven en dat van de haren. Hamptons vader sneuvelde tijdens de Eerste Wereldoorlog, waarna haar moeder zich nog enkel ging bezighouden met haar rozentuin. Ze blikt terug op haar jeugd, de bizarre liefde voor haar broer, de angsten die ze in de twee wereldoorlogen heeft doorstaan, haar leven in Egypte, haar werk als oorlogsverslaggever en de intense liefdesrelatie met de Britse tankcommandant Tom Southern in Caïro ten tijde van de Tweede Wereldoorlog. Het was tijdens een laatste samenzijn met haar geliefde dat Claudia zich bewust werd van de moon tiger, op het tafeltje naast het bed. Het beeld van deze wierookspiraal is exemplarisch voor het verhaal, dat niet chronologisch, maar via door elkaar slingerende draden door meerdere vertellers, wordt verhaald.

Moon tiger is een intens en formidabel werk over liefde en verlies, en een diepzinnige reflectie over geschiedschrijving. Een scherpe, innemende roman die nog lang nazindert én een onterecht vergeten Booker Prize-winnaar uit 1987, bovendien dertig jaar later gevolgd door een nominatie voor Beste Man Booker Prize-winnaar aller tijden.