Kopiist in tijden van aandachtseconomie

Een schrijver met een burn-out besluit 52 zaken niet meer te doen, waaronder o.a. datgene wat een schrijver placht te doen, nml. schrijven. Maar dat is buiten de ontmoeting gerekend met de oude vrouw - fan - die hem weer op de rails weet te zetten, nu, als kopiist. Zoals een schilder adhv. enkele verfborstelstreken een figuur kan neerzetten zo wil hij met enkele pennenstrepen een personage kunnen plaatsen.

Hij huurt een stille plaats in de achterbuurten van London die hij opleukt met handgemaakte Italiaanse peertjes - lampjes - welke na een zekere tijd, een vierentwintigtal sessies van vier uren naakt poseren, doven. Dit alles ondergedompeld in een rustgevende "loop" vol van aangename sfeer scheppende muziek.

Eenmaal de peertjes doven stopt de observatie en kan hij als kopiist aan de slag. Aan de hand van acht a tien A4 bladen omschrijft hij wie hij voor zich zag. - Helder geplaatst en doordringend van aard zoals later mag blijken. Uiterste geheimhouding wordt gevraagd aan de opdrachtgever want niet voor publicatie vatbaar..

Algauw wordt er enige ruchtbaarheid gegeven via de plaatselijke pers aan het mysterieus geschrijf. Blijkbaar werd er dan toch gelekt wat niet voor vreemde ogen is bestemd.

Nog later duiken verhalen - plaatsingen - onverwachts op in reeds bestaande literaire werken. Wie was Mr. Gwyn echt. Iemand die een schrijverscarriëre opbouwde aan de hand van het plegen van plagiaat? Of is er iets anders aan de hand?

We krijgen eens temeer een heerlijk verfijnd zorgvuldig en gevoelig gecomponeerd verhaal over ware vriendschap, loyaliteit, de nood aan afwezigheid en het grote belang ervan van de hand van Alessandro Baricco welke eerder verantwoordelijk voor andere fijne werkjes zoals daar zijn: "Zijde", "Oceaan van een zee" en "De jonge bruid". Ik ben alvast fan! Enjoy!