Verborgen razernij

Omdat Uitgeverij Vleugels net zo’n wonderlijke boeken maakt dat je vanop de achterflap en de metatekst eigenlijk niet kan weten waar het boek over gaat, wil ik hier ook vermijden om te schrijven wat je zal tegenkomen wanneer je het boek openslaat. Desondanks heeft het boek mij wel veel gegeven: inspiratie vooral, weerzin en toch ook een gevoel van herkenning. Om een voorproefje te geven, volgt hieronder een van de passages die ik onderlijnd heb.



Ik blijf evenwel liggen als een geschenk, en nu ik elk gebaar zie, kan ik de afstand tussen de spasmen voorspellen, weet ik wanneer het minder gaat branden. Bij een bevalling krijg je wellicht datzelfde lucide gevoel als je wacht op het hoogtepunt van de wee, dezelfde precieze timing die de pijn regelt, die hem in haast draaglijke etappes onderverdeelt. Je kunt daar lessen voor volgen, een specifieke voorbereiding waarbij veel dikke buiken en dikke borsten ritmisch hijgen, hun best doen om de toekomstige verscheuring te reduceren tot haar oorzaken, haar gevolgen, om het geheim ervan te doorgronden met korte, gecontroleerde pufjes, ja, dat leer je daar naar verluidt: de razernij naar de achtergrond dringen, de onmacht, de vrijheid te slaan en te bijten en te schreeuwen zoals Afrikaanse vrouwen in barensnood, te schreeuwen tot je je stem vindt.