Gelezen: Dimitri Verhulst: Onze verslaggever in de leegte

Gelezen: het nieuwe boek van Dimitri Verhulst. Het is niet echt een verhaal, met een begin en een einde; het is eerder een illustratie van momenten van wanhoop in het leven van de schrijver en de mens Dimitri Verhulst. Vandaar de ondertitel: Ongedateerde dagboeken.

Een boek vol liefdes die verloren gaan, drugs (cocaïne vooral) en veel drank. De hoofdpersoon drinkt zich te pletter bij elke mogelijke gelegenheid. De verhalen spelen zich af op verschillende tijdstippen en verschillende plaatsen (Gent, Los Angeles, Frankrijk, Toronto), maar overal speelt drank een kolossale rol.

In die zin is Onze verslaggever in de leegte een soort droevige weerspiegeling van het meesterwerk De helaasheid der dingen, waarin de marginale, alcoholminnende familie van Dimitri Verhulst met veel humor wordt beschreven. In dit boek bekent Verhulst dat hij (tijdelijk) hetzelfde pad is opgegaan.

De reden voor deze "zomer van het grote zuipen en het grote snuiven" (p. 154) staat achteraan in het boek:

"de ondubbelzinnige zelfdestructie manifesteerde zich een hele poos vòòr de eerste huilerige letter dit schrift bevuilde. Toen ik door een rancuneuze, zieke ex werd aangeklaagd voor verkrachting. Toen mijn uitlevering naar dat intrieste buitenland werd geëist. Toen ik de vernedering onderging mij te moeten verantwoorden voor iets wat ik niet had gedaan." (p. 152)

Onze verslaggever in de leegte is een treurig relaas van een menselijke ondergang, maar zoals steeds: geweldig geschreven.