Vloeiend geschreven boek over de belevenissen van een vrouwelijke brandweercommandant

Francesca Capodiferro is een vrouwelijke brandweercommandant en ook een geologe. Haar moeder en vader waren zeer welvarend en eigenlijk moet ze niet werken voor de kost. Vaak moet ze het opnemen tegen de vooroordelen tegen vrouwen in de wereld van de brandweer en wordt ze niet au sérieux genomen. Haar kwaliteiten als geologe worden in dit verhaal benut om in het gebergte rond Amatrice sensoren uit te zetten en te kijken wat er aan is van de scheuren die in de berg ontstaan. Terwijl ze op deze expeditie is, maakt ze van dichtbij een aardbeving mee op het dorpje Amatrice. Ze is als één van de eersten ter plaatse. Het boek verhaalt de reddingsoperaties, de vreugde en het verdriet, het verbloemt niets. Je wordt als lezer meegenomen door het verwoeste dorp, je bevrijdt mee een jongen en je slaapt mee in de tent op het geïmproviseerde grasplein, iets buiten het dorp.

Ondanks de ernst van de situatie, leren we ook wat vriendschap waard is bij reddingsoperaties. Het team van Francesca slaagt er in om mensen te redden door samen te werken, elk met zijn kundigheid en zijn gebreken. Vaak vergeten we in de haast van ons jachtige leven om te genieten van kleine dingen. In dit boek staat Francesca stil bij de vriendschap met een hond, een kleine goede daad per dag die zoveel gevolgen heeft, de schoonheid van de natuur als ze 's morgens wakker wordt in haar tent, en zo veel meer. Een douche, een proper t-shirt na een lange shift en een simpele maar zeer smaakvolle pasta. De vriendschap mondt uiteindelijk uit in liefde en in een happy end.

Een ode aan de wonderen en de gevaren van de natuur!