Een vrie waas kadoo!
De vrêwe die ier schraaft gijngt op ne morge noar den bakker. Doar kocht ze ien bruin bruud en draa boterkoeke. Twie mee rozijne en îene mee broambeeze.
Moar ze he doar een wrîe accident teegegekoome: ze is doar domgewig blaaven hoaperen. Ze beefdege over heel heur laaf en brak heuren oarme en uuk heure puut.
Ze schrîemdege en ze wist begot nie welkste kant da ze neu op moest.
Moar een poar vriendelaake Gentsche kameroaten huurdegen wa verdriet da ze hoa. Ze gjingen kaaken en de troanen kwamen in hulder uugen en ze overtuigdeg’ heur veur heur t’ herpakke. Toens kwamen ze mee een boekske veur de pinne en zeiden ‘Hier mijn zoetse, nie pleujeu! En t’es t’oopen dadder wa leute an et.’
De vrèwe las ’t verhoal, al de woordekes, îen veur îen.
Ze paasdege: ’t es aagentlaak wel een vrie waas kadoo!
In îene kîer schrîemde ze nie mîer en achter een taadse begost ze op ’t goe-valle’t-uit wa rond te luupe, nie wrîe rap, en veurzichtig rondkaakend.
Azuu moakte de vrèwe wrîe grute vorderingen mee heure puut en uuk mee heur Gentsch.
