Grensoverschrijdend confronterend

Ik kijk graag achterom. Ik houd van nostalgische momenten waarin ik herinneringen herleef, geniet van vroegere ervaringen of eerder gemaakte keuzes in twijfel trek. Ik hoop uit mijn verleden te leren en er op de juiste momenten kracht uit te puren. Bij elke terugblik wordt de herinnering echter met een andere, meer actuele bril bekeken, worden keuzes rationeel verklaard en verandert die herinnering bijgevolg. Hoe meer ik een herinnering herleef, hoe meer die lijkt te vervagen.

In The Sense of Ending staan herinneringen en gemiste kansen centraal. Tony Webster is een doodgewone, gescheiden en gepensioneerde zestiger die schijnbaar trots is op zijn normaliteit. Hij wou naar eigen zeggen dat het leven hem niet al te veel lastig viel. Wanneer de moeder van Veronica, een vroegere vriendin, hem plots een bescheiden som geld en wat documenten nalaat, begint Tony te graven in zijn verleden. Hij blikt terug, stelt vragen en komt tot nieuwe inzichten, nieuwe vragen, ervaart spijt en ontdekt dat zelfkennis gelimiteerd is.

Als ik een synopsis geef van Barnes’ verhaal klinkt dat niet bijster opwindend. Nochtans is het bij momenten zeker opwindend te noemen. Bovenal is het een novelle die aanzet tot reflectie en smeekt om herlezen te worden. Je wordt meegenomen op een tocht door een heel persoonlijke en subjectieve geschiedenis door een bijzonder onbetrouwbare verteller. Tijdens die tocht vervagen grenzen, dringen vragen zich op en ga je twijfelen. Ik heb bijzonder genoten van de wereld die Barnes creëerde die enerzijds heel wazig en onzeker is, maar anderzijds gekenmerkt wordt door een grote aandacht voor detail en herkenbaarheid. Bij het lezen van dit boek kwam ik mezelf tegen. Iets wat ik iedereen kan aanraden.