Achterblijven wanneer een geliefde kiest voor een enkele reis

Wolf is de jongste van vijf. In december 2012 verdwijnt hij. Onaangekondigd. Het grote, warme gezin waarin hij opgroeide blijft bijzonder ongerust achter. Als Wolf een half jaar later levenloos in de Laplandse bossen gevonden wordt blijkt dat die ongerustheid terecht was. De speurders vinden een Moleskine-schriftje, ingepakt in plastic wikkels en vastgebonden op zijn lichaam. In het notitieboekje schreef Wolf het verslag van zijn laatste reis, een reis naar het Noorderlicht.

Lara Taveirne, Wolfs zus, schrijft in haar boek over het immense verdriet dat haar broer achterlaat. Een verdriet waarvoor geen woorden zijn. Ze duikt in de notities van zijn laatste reis en leest over zijn wens om voorgoed te verdwijnen.

In het Moleskineboekje verwijst Wolf naar ‘On the road’ van J. Kerouac, naar ‘The catcher in the rye’ van J.D. Salinger en naar het kortverhaal ‘Brommer op zee’. Drie literaire werken waarin personages op zoek zijn naar identiteit. Maar het is vooral dat laatste, een cultverhaal uit de jaren 70 van J.M.A. Biesheuvel, dat als een rode draad door Wolfs notities loopt.

(Hoe heet die kerel nu toch… Arie… manisch-depressief, schreef Brommer op zee, won de P.C. Hooft-prijs. Wil ik hem zijn? Die vraag stel ik me ook. Wil ik hem zijn? Maar hoe heet hij nu toch?)

Enkele hoofdstukken verder neemt het kortverhaal een belangrijke plaats in. Fragmenten uit het verhaal lichten misschien wel een tipje van de sluier over Wolfs hersenspinsels.

Onder hem ziet de jongen het bruisende schroefwater en boven hem hangt een troep meeuwen, die achter het schip aan vliegt. Ineens wenst hij maar één ding: om net als die beesten te kunnen vliegen. Zonder dat hij er zelf erg in heeft, begint hij wild met zijn armen te flapperen. De bootsman die net boven op het dek komt, ziet hem daar zo staan en hij glimlacht, want die arme jongen komt geen centimeter van de grond.

Zag Wolf een alter ego in het hoofdpersonage van Brommer op zee? Wou hij net als die jongen uit Brommer op zee vleugels aantrekken en wegwezen. Het is duidelijk dat Wolf, net als de jonge man in ‘Brommer op zee’, geen richting aan zijn leven weet te geven en weg wil van de ‘normale’ paden.

Maar niet alleen de notities in het Moleskineboekje doen Lara beseffen dat Wolf verstrikt zat in een zoektocht naar identiteit. Tijdens Wolfs vermissing vindt hun vader een schoolopdracht van Wolf terug. Het is een filmverslag over Into the Wild, de film van Sean Penn uit 2007. In het werkstuk schreef Wolf:

Net als Chris McCandless stel ik me vaak de vraag of dit het leven is zoals het bedoeld is. Het recht om te leven zoals we dat willen, is ons ontnomen. Dat recht leveren we in op de dag dat we geboren worden.

Ook hier krijgen we weer de indruk dat de laatste reis van Wolf een bewuste keuze was en niet zomaar een plotse vlaag van waanzin.

Wolf en het gelijknamige boek laten de wereld met twee vragen achter.
‘Wat doe je als je echt wil verdwijnen?’ en ‘Wat doe je als iemand echt wil verdwijnen?’