Achter het gordijn van de zomer van 1972
Wie deze zomer op zoek is naar een meeslepende leeservaring, mag Zwarte september van Sandro Veronesi niet missen. In deze melancholische roman keert hoofdpersoon Gigio Bellandi 50 jaar terug naar de zomer van 1972, toen hij aan de Toscaanse kust zijn kindertijd vaarwel moest zeggen. Wat volgt is een zinderende evocatie van zon, zee, eerste verliefdheid en de onverbiddelijke komst van volwassenheid.
Veronesi roept met verbluffend oog voor detail de sfeer op van een zomer die nooit vergeten mag worden. De auteur laat zijn verteller elk detail vertragen en belichten, zodat je als lezer de tijd bijna kunt ruiken. De geur van zonnecrème, plastic luchtbedden en warme asfaltwegen komt je haast tegemoet. Alsof je zelf onder een parasol ligt in Fiumetto, terwijl de dagen zich in loom ritme aan je voorbijtrekken.
Gigio’s verhaal is dat van elke lezer die ooit op het kantelpunt stond tussen kind-zijn en opgroeien. De zomerse hitte, de traagheid van de dagen, de kinderlijke verwondering en de eerste signalen van verandering: alles leeft in de rijke, sfeervolle taal van Veronesi. Gigio ontdekt Pink Floyd en David Bowie, is verknocht aan zijn transistorradio en beleeft zijn eerste verliefdheid. De roman weet de broze momenten van verwondering en verwarring glashelder te vangen.
Zwarte september is meer dan een nostalgisch portret van een jeugd. Op de achtergrond van dit persoonlijke verhaal voltrekt zich een historische tragedie: op de Olympische Spelen in München gijzelt de Palestijnse terreurgroep Zwarte September Israëlische atleten — met fatale afloop. Deze gruwel dringt op subtiele wijze door in de roman. Veronesi’s schrijfstijl is bedachtzaam, meeslepend en doordrenkt van weemoed. Hij schrijft geen klassieke coming-of-age roman, maar een minutieus opgebouwde herinnering aan wat eens was – en wat voorgoed verloren ging. Pas op het einde wordt duidelijk hoe dramatisch en definitief deze zomer Gigio’s leven zou veranderen.
Toch is dit geen zwaar of duister boek. Zwarte september ademt vooral warmte, menselijkheid en mededogen. De zoektocht van Gigio naar betekenis en helderheid in zijn herinneringen maakt deze roman universeel herkenbaar en aangrijpend. Een aanrader voor wie houdt van verhalen die langzaam ontrollen, zich nestelen in je zintuigen en blijven nazinderen als de zon op je huid.
Synopsis
'Zwarte september' vertelt het verhaal van de twaalfjarige Gigio Bellandi in de zomer van 1972, aan de noordwestkust van Toscane. Hij ontdekt muziek, boeken, liefde, maar zijn onschuld wordt bruut verstoord door een tragische gebeurtenis. Rond Gigio vermengen slachtoffers en daders zich als onvergetelijke Veronesi-personages: zijn watersalamandervader, zijn leeuwinnenmoeder, zijn moedige zusje, en de twee die het meest van belang zijn voor zijn plotse bloei: zijn mysterieuze oom Giotti, en Astel Raimondi, het meisje met vlechtjes ‘zwart als zwarte onyx’ dat erin slaagt het onuitwisbare stempel van de liefde op hem te drukken. Een halve eeuw later overdenkt Gigio zijn leven. In 'Zwarte september' beschrijft Sandro Veronesi zoals alleen hij dat kan de kracht en het verlies van liefde en het vermogen om verdriet te overwinnen en verder te gaan. Maar 'Zwarte september' is ook een roman over de suggestieve kracht van woorden (moeflon moeflon moeflon moeflon moeflon) en over de verleidelijke en levensreddende kracht van de taal.
