Een innovatieve verhalenbundel
De
debuutroman van Anna van der Kruis is geen klassiek werk, geen
doorlopend verhaal, maar een serie van korte portretten en situaties,
telkens over andere (meestal anonieme) personages. Sommige
hoofdstukjes bestaan uit slechts enkele zinnen.
Eenmaal
je als lezer hebt aanvaard dat het herkennen van een situatie of
persoon uit een voorgaand hoofdstuk, niet noodzakelijk betekent dat
er een verhaallijn - een soort rode draad - zit aan te komen, is dit boek best te genieten.
Soms heeft de herkenning betrekking op een zelfde situatie (uit een
vorig hoofdstuk) die dan vanuit een ander perspectief wordt
beschreven.
De
lezer wordt voyeur in het leven en de problemen van verschillende
personages. Het deed me aan sociale media denken, waar mensen korte
stukjes van hun leven prijs geven of een probleem aankaarten waar ze
mee zitten. En die korte fragmenten bestaan op zichzelf, behoeven
geen vervolg of oplossing. Maar
het blijft wel hangen want doorgaans gaat het over sombere gedachten
en gevoelens, over depressie of zelfs suïcide.
Ook
de titel doet me aan sociale media denken: 821 volgers of Facebook
vrienden? 821 mensen van wie je af en toe iets leest, met wie je op
jouw beurt iets over je eigen (gevoels)leven deelt? 821 mensen
die er voor jou toe doen.
Heb
ik het verkeerd voor als ik de indruk heb dat de auteur haar hart wil
luchten over diverse situaties en ze verkiest dit in een roman te
doen, liever dan op sociale media? Al was het maar om het spuien van
vervelende reacties te vermijden. Dit kan ook een vorm van ventileren
zijn. Want ook wie het moeilijk heeft, is de moeite waard en kan
“ertoe doen”. Maar
moet je er dan ook als lezer iets mee doen?
Al moet ik hier onmiddellijk aan toevoegen dat het taalgebruik van Anna van der Kruis allerminst aan sociale media doet denken. Wat de taal en de stijl betreft, houdt de vergelijking met sociale media in geen geval stand. Taal is wat de verhalen tot één vloeiend en boeiend geheel maakt, heel toegankelijk en vlot geschreven.
De
stijl is op zijn minst grensverleggend te noemen, experimenteel
zelfs. En zoals bij alles wat baanbrekend is, zullen er even veel
voor- als tegenstanders zijn van dit genre.
Omwille
van het innovatieve, werd “821 mensen die er ook toe doen”
terecht genomineerd voor de Bronzen Uil 2022.
Synopsis
Portretten van mensen die keuzes maken of dat op zijn minst proberen, elk op hun eigen manier.