Meditatieve rust en stilte
Meditatieve rust en stilte
De enige dichtbundel van Angelo Scafoglieri draagt geen titel. Op de kaft lezen we enkel in mooie sierlijke letters de naam van de dichter en kunstenaar. Waardoor de auteur ons meeneemt in zijn universum. De eenvoud van de kaft is niet het enige kenmerk van rust en stilte. De bundel bevat een klein aantal gedichten. 10 om precies te zijn. Het zijn bovendien korte teksten die verdwijnen in een zee van wit papier. Elk gedicht is vergezeld van een minimalistische tekening, soms slechts bestaande uit een kruis en lijnen die vogels voorstellen of bootjes enkel gekenmerkt door hun zeil. Inktvlekken die de zee verbeelden. Zodat je je afvraagt: blader ik nu in een gedichtenbundel of is dit een verzameling kunstwerken vergezeld van korte teksten die je één voor één zou kunnen inkaderen?
Lees je van links naar rechts in de dichtbundel dan krijgt elk gedicht een diepere betekenis door het kunstwerk. Maar omgekeerd werkt het ook. Dan begin je achteraan zoals in een boek geschreven in het Arabisch. En laat je je ogen glijden over de zeelandschappen of de meditatieve tekens. In dat geval verlenen de korte teksten een extra betekenis aan de kunstwerken.
De zee. Zij komt zo vaak terug in de tekeningen en de gedichten. Met haar geur, haar vruchten en haar plooien. Maar ook de zon, de korenvelden en de aarde zijn duidelijk aanwezig. In de teksten maar ook in een magistrale tekening van brandend hout op een akker.
Het lijkt wel alsof in de dichter een groot verlangen aanwezig blijft naar zijn geboortestreek Puglia in het diepe zuiden van Italië. De dichter en kunstenaar wil bruggen bouwen met de ander, met zijn geliefde. Maar voelt zich vaak eenzaam en vindt troost in het spel van de taal en de lijnen:
‘in mijn roes kan mij niets meer deren
mijn kamer is ver van vrienden en heren
ik ben een kind zonder vragen
het kreng kan mij niet plagen
met mijn rijmen wil ik niemand lijmen
dit blad kent geen keer
en boeit mij niet meer’
