"De tijd is geen pannenkoek" (citaat uit het boek)

Dit boek is een parel. En daar zijn meerdere redenen voor.

Vooreerst is er het thema: een alleenstaande mama die weet dat ze niet lang meer gaat leven en dit moet vertellen aan haar twee jonge zonen, Seb en Bas. Op zich niet bepaald een vrolijk gegeven, maar hoe Dimitri Leue erin slaagt om toch de nodige luchtigheid in het verhaal te brengen... uitermate knap! Om hun mama te redden, moeten de tweelingbroers op zoek naar een drakenei. In hun zoektocht komen ze de meest uiteenlopende figuren tegen, telkens een ontmoeting met symboliek en de nodige filosofische vragen.

De tweelingbroers benaderen het probleem elk op hun eigen manier. Het verhaal is zo opgebouwd dat ieder hoofstuk tweemaal wordt verteld: eenmaal uit het standpunt van Seb, eenmaal uit het standpunt van Bas. Tweemaal hetzelfde en tweemaal totaal verschillend, net zo verschillend als de broers zelf. Dit geeft het verhaal tegelijk een levendige dynamiek, maar ook een zekere traagheid.

Verder is er het creatieve taalgebruik. Het boek staat vol heerlijke woordspelingen en doordenkers. Dit is misschien niet altijd even evident voor de jeugdige lezer (waarvoor dit boek bestemd is), maar als volwassene is het zo mooi om lezen. Hoedje af voor Dimitri Leue!