Op zoek naar onzichtbaarheid

Eerlijkheid duurt het langst: Max, Mischa & het Tet-offensief was uitgeleend in de bibliotheek, maar Harstads eerdere roman Buzz Aldrin, waar ben je gebleven? stond er wel, dus ik nam dan maar dat boek mee. Als een soort opstapje, zeg maar. Toen wist ik nog niet hoe mooi dat paste bij de thematiek van de roman: het boek dat ik als tweede keus meenam, bleek te gaan over een man die niets liever wou dan tweede keus zijn, net zoals z'n grote held Buzz Aldrin, de tweede man op de maan. Mattias droomt van een leven waarin hij onzichtbaar is en niet opvalt, een leven zonder ambitie, waarin hij geen impact heeft op wat en wie er om hem heen is. Vergeefse moeite, zal hij op het einde van het boek pas beseffen, wanneer hij vaststelt dat ongeveer alles om hem heen door hem is beïnvloed.

Buzz Aldrin, waar ben je gebleven? is een flinke turf, maar je raast door de eerste paar honderd bladzijden heen. Laagje voor laagje leer je Mattias kennen, en intussen word je onvermijdelijk verliefd op de Faeröereilanden. Alleen voelt het op het einde alsof de tijd voor Harstad opeens op was: de boel wordt in de laatste 50-60 bladzijden plots nogal snel afgehaspeld, alsof er een dringende deadline moest worden gehaald. Niettegenstaande het fraaie einde van het boek, blijven er zo toch een paar pertinente vragen - die de schrijver nota bene zelf naar boven had gehaald - onbeantwoord.