Vrolijk zingend de criminaliteit tegemoet

Een man ontmoet een jonge vrouw. Het is liefde op het eerste gezicht. Ze vergezelt hem op zijn autorit richting mysterieuze, doch illegale ontmoeting. Tegelijkertijd vindt ergens een onfrisse reeks gebeurtenissen plaats. Dit alles overgoten met een vrolijk gezang.

Met zijn titel zet Christophe Vekeman zijn lezer op het verkeerde been. Het boek gaat niet over een carwash. In zijn 17de boek gaat het over jeans, veel jeans, ook op de kaft die in jeansblauw is gemaakt met ahw opgestreken stofletters. De schrijver brengt geestige liedjes, met spitsvondig gebrachte teksten.

Sommigen van ons leesclubje dachten dat Vekeman het hoofdpersonage op zichzelf gebaseerd heeft. Hij portretteert een knappe, vlotte man, met blond haar, in jeans, sportief, met aantrekkingskracht op vrouwen. Wie zoiets poneert, geeft reeds een knipoog naar de lezer lijkt het ons. Ook de ruime discussie waarmee het boek opent over de totale onzin van de roman, past volgens ons in die lijn. De schrijver breekt schaamteloos het nut af van romans. Romans zijn onzin en niemand zou er zijn tijd mogen mee verspillen. Ook het lied dat doorheen het volledige boek telkens terugkomt, blijft dit volhouden. Je moet het maar durven als... schrijver, juist ja.

Iemand van ons clubje wees ons op de taal. Vekeman is sterk in zijn taalgebruik, kent mooie woorden, gebruikt vele synoniemen. "Ze had gezongen (...), languissant en langoureus, languit op het bed liggend (...)" Een mooie opeenvolging van alliteraties.

Het mooie "eenzaamheid is de leegte die jij niet vult" bleef hangen en "vingervlug banjogetokkel dat elke menselijke stem, zelfs die van een veilingmeester in de vorm van zijn leven, sowieso te snel af wezen zou" was een leuke vondst.

"er werd kriskras door mekaar heen geschreeuwd, gekwetterd, geprotesteerd, gesteld, beweerd, geponeerd, bevestigd (...)" en zo ging de zin nog wel even verder. Christope Vekeman kiest uit een breed gamma synoniemen en aanverwante woorden.

Zowel de humor in de dialogen als in de goed gevonden liedjesteksten konden verschillende leden van ons clubje best smaken.

Persoonlijk begreep ik tijdens het eerste hoofdstuk niet goed waarom het boek onder 'Schaamteloos genieten' geklasseerd wordt. Als het niet voor een leesclub geweest was, zou ik het boek toen eerlijk gezegd weggelegd hebben. Ik vond het eerste hoofdstuk langdradig en het irriteerde me dat de schrijver zo lang doorging op het afbreken van romans. Daarna wordt het tempo echter opgeschroefd, begint er van alles te gebeuren en wordt het ook duidelijk waarom het zo belangrijk is dat de lezer mee is met die kritiek op de roman. Ik zou dit hoofdstuk echter liever beknopter gezien hebben.

Het verdere verloop van het verhaal heeft echter wel een goed tempo en het plot van het boek is leuk gevonden. Dit alles maakt dit boek tot een toch wel apart boek dat leuk is om te lezen.