Vermoord worden of vluchten

Dit is een waar gebeurd verhaal, opgetekend met een prachtige vertaling van Leo Bormans. Dit boek lijkt verplichte lectuur voor iedereen die iets meer wil weten dan wat we gewoon zijn. Het onderwerp is universeel. Van zodra er mensen waren op aarde zijn er altijd al vluchtelingen geweest, om welke reden dan ook. Elk kan zo een verhaal noteren, maar het moet wel beschreven worden om het te kunnen vatten. Dit is zo een uniek pareltje over dit genre. Het gezin van Qadir is zijn leven niet meer zeker na de val van het Afghaanse regime. De Taliban komt aan de macht nadat de westerse mogendheden hals over kop zijn gevlucht. De meest geviseerde waren dan ook medewerkers van de vroegere bezettingsmachten. Het lijkt onmogelijk om onder dit regime nog verder te kunnen leven zonder gevaar om te sterven. Vrouwen zijn daar helemaal van geen waarde, enkel om kinderen te baren. Nadat de vader van Qadir, weet krijgt door toedoen van een betrouwbare Iman, dat zijn zoon op de dodenlijst staat is er geen weg terug. Hij regelt een smokkelaar om met zijn gezin te vluchten naar betere oorden met achterlaten van zijn oude vader. Hij zag het niet meer zitten om deze barre reis nog aan te vatten. Het kost hem een smak geld maar beter dat dan vermoord worden. Als lezer kom je terecht in een onwaarschijnlijke werkelijkheid die je de keel snoert. Een 'reis' van duizenden kilometer over land, berg en zee. Hoeveel geluk moet je niet hebben. Van de ongelukkigen die het niet halen hoor je niet meer, een stofje in het universum. Ze liggen langs de kant van de weg, dobberen in zee of vallen van een richel, of worden gewoon ziek van ontbering en zwakte. Meer niet. Qadir en zijn gezin overleeft deze helse tocht mits achterlaten van een dood zoontje. Dat alleen al is onwezenlijk om lezen. Eenmaal in het westen aangekomen wacht hun dan ook nog eens een administratief kluwen waar je na lezing opnieuw vele vragen bij stelt. Dit is geen geschiedenis maar dagelijkse realiteit.