Hilarisch: om te lezen wel, niet om het zelf mee te maken!

Dit was het allereerste boek dat ik las van de Franse schrijver Jean-Paul Dubois (Toulouse, 1950), maar het zal zeker niet het laatste zijn. Dubois kreeg voor zijn roman “Tous les hommes n’habitent pas le monde de la même façon” (De mensen leven niet allemaal op dezelfde manier) de Prix Goncourt 2019. Ook voor andere romans viel hij in Frankrijk in de prijzen.

Het verhaal:
Paul Tanner, die beroepshalve natuurdocumentaires maakt, erft van zijn excentrieke oom een enorm groot huis. Hij is vastbesloten het bouwvallig pand tot in de puntjes te restaureren. Zowat alles blijkt aan herstelling of zelfs vervanging toe.

Maar dit kan hij niet alleen, dus laat hij zich bijstaan door vakmensen. Hoewel geen enkele van de aannemers en werklui die komen opdraven, in hun vak blijken uit te blinken! Dubois laat een bont gezelschap de revue passeren: delinquente dakwerkers, demente metselaars, krankzinnige elektriciens, schilders met smetvrees … En het blijken allemaal prutsers, oplichters of afzetters te zijn die meneer Tanner zijn geduld ferm op de proef stellen.

De stijl:
Wat de stijl van Dubois zo typeert, is de karikaturale beschrijving van zijn personages, op het kluchtige af.

De verbouwing leest als een komedie. Het lijkt onmogelijk dat iemand zoveel opeenvolgende tegenslagen ervaart en zoveel klunzige vak- en klusjesmannen over de vloer krijgt tijdens één enkele verbouwing. Paul Tanner blijkt eindeloos geduld te hebben en de situaties en personages worden mild en met liefde beschreven, ondanks de drama’s die ze veroorzaken.

Verbouwingen brengen altijd spanningen en onvoorziene omstandigheden teweeg, maar dit verslag van een verbouwing werd een ontspannend boek dat héél vlot leest.