Gedichten om in te verdwalen

In de prachtige gedichtenbundel Dwaallichten onderzoekt Gerda Blees de menselijke behoefte om het onbegrijpelijke te begrijpen. Een wereld van zoekende, verliefde, vragende en verwarde personages komt tot leven. Haar woorden zijn spaarzaam, maar kloppen altijd precies.

Ik kende Gerda Blees al van haar prachtige verhalenbundel Aan doodgaan dachten we niet. Een bundel vol lugubere verhalen. Ook haar gedichten zijn korte verhaaltjes op zich. Blees durft het aan om zware thema’s in haar gedichten te verwerken: een meisje met anorexia, het stoerste meisje dat overleden is, een verkrachting, zelfmoord, deeltjesfysica… Toch is de bundel in zijn geheel niet zwaarmoedig – zeker niet in vergelijking met de eerdere verhalenbundel. In veel van de gedichten is hoop aanwezig, alsook de liefde.

In haar gedichten schrijft Blees bovendien ook over herkenbare zaken, met zinnen zoals ik kan je niet vertellen hoe aangenaam het is zonder beha naast je in de trein te zitten. Haar metaforen zijn vaak erg mooi, zonder het te ver weg te zoeken. Graag verlossing is het gedicht uit de bundel dat me misschien wel het meest wist te raken.

De gedichten in Dwaallichten lijken zo eenvoudig, maar zijn dat niet. Deze prachtige verhaaltjes in dichtvorm wisten mij te raken en me ertoe te verleiden het boek keer op keer opnieuw open te slaan. Gedichten om in te verdwalen.

Mijn complete recensie lees je op boekvinder.be.