Wat is er nog waar?
Goed, ik heb een beetje getript op dit boek. Amper vijf uur lezen en het was uit.
Je wordt als lezer het leven binnen gegooid van Tomas, wiens vrouw verdwenen is, en wiens kind óók verdwenen is, en moeder, en vrienden, en buren, en en en. Gelukkig heeft hij zijn hond nog, maar gelukkig is hij zeker niet. Wat volgt is een deel van ongeveer honderd bladzijden tekst waarin Tomas niet weet wat hij moet geloven en op zoek gaat naar de waarheid. Maar bestaat die waarheid wel? Hem wordt verteld dat de helft van de wereldbevolking gemigreerd is naar een andere planeet, een betere, een grotere, en dat vindt hij moeilijk te geloven.
En als lezer ging ik zelf de hele tijd over en weer van de ene kant van de kamer naar de andere (of van de ene planeet naar de andere). Wat is nu echt? Zijn beide werelden echt? Verzínt Tomas dit alles gewoon maar?
In een wereld vol desinformatie houdt zo’n thema je natuurlijk op het puntje van je stoel. Maar het gaat ook over meer dan dat: je kan natuurlijk gewoon kiezen wat je gelooft. Wat is waar en wat niet, maakt dat nog uit wanneer iedereen zijn eigen waarheid kan vormgeven om gelukkig te zijn? En precies dat punt wil Esther Gerritsen, volgens mij, ook maken. Kan je gelukkig zijn als je niet weet wat er allemaal achter dat geluk zit? Kan je je ogen sluiten voor andermans miserie als je er zelf geen last van hebt? Wat heb je echt nodig om gelukkig te zijn?
Gebied 19 is een boek vol vragen en het mooie is dat er geen een van wordt beantwoord. Dat moet je lekker zelf doen.
Volgens mij is dit een love it or leave it boek: je moet als lezer wel houden van een boek dat voor bijna 80% uit dialoog bestaat en als een film tussen verschillende werelden knipt. Een scifi meets whodunit meets howdunit meets maatschappijkritiek. Ik denk dat ik aan de love it-kant zit, maar wat jij ervan moet vinden, dat kan je alleen maar te weten komen door het zelf te lezen.
Synopsis
Een man wordt na zijn bruiloft alleen wakker, zijn vrouw is nergens te bekennen. Er blijkt zich op aarde een verandering van ongekende proporties te hebben voltrokken.