Dat wens je niemand toe
“Het gat - Hye-young Pyun”
Een intrigerend uitgangspunt. Wat gebeurt er als je na een ongeluk waarbij je vrouw om het leven komt de enige overlevende bent en volledig verlamd je verzorging aan je schoonmoeder moet overlaten? En als de verantwoordelijkheid van dit ongeval dan ook nog bij jou ligt? Deze vragen drijven ‘Het gat’ die start als een roman naar een opzwepende thriller die je op het eind op de punt van je stoel zet.
Oghi is professor, een stevige sociale positie bereikt via een uitgekiende strategie en ogenschijnlijk gelukkig getrouwd. In eerste instantie lijkt dit verhaal te gaan over de rouw en herstel van een gebroken, totaal verlamde man die bedlegerig afhankelijk is van anderen en slechts met zijn ogen kan knipperen maar neemt al gauw een andere wending aan en drijft langzaam naar de confrontatie tussen Oghi en zijn schoonmoeder als de eerste betalende zorgkundige wegens ruw gedrag ontslagen wordt. Deze relatie van wederzijds respect tussen Schoonmoeder/verzorger en patiënt wordt wankel en beladen als er feiten uit het huwelijk van Oghi stilaan hun onthulling krijgen. Als zijn fysiotherapeut onbetaalbaar worden en zijn chirurg wegens een ongeval lange tijd onbereikbaar is is Oghi overgelaten aan de grillen en nukken van zijn schoonloeder die hij alsmaar minder en minder vertrouwd. Deze relatie van ongelijkheid wordt alsmaar scherper gesteld en mondt uit in: “Wie heeft de macht, en wie wordt door die macht misbruikt?” Terwijl zijn schoonmoeder langzaam maar zeker de tuin, de laatste passie van zijn overleden vrouw, verwoest en kuilen graaft neemt de verwaarlozing van Oghi wansmakelijke en mensonterende vormen aan. Hallucinant word je als lezer gewezen op de onmacht van een bedlegerige totaal verlamde man.
Terwijl Oghi zich het talent en de gefrustreerde dromen van zijn vrouw begint te herinneren, rouwen en herbeleven, begint hij te begrijpen in welk gat zij in haar leven vast zat. Andere gaten voor Oghi zijn die van kennis; elke familie is een onbekende factor voor een buitenstaander zelfs als je getrouwd bent. Hij denkt na over de leegte van een geheime, verloren liefde in de eindeloze maanden van rehabilitatie en verwaarlozing. Hij ontdekt dat die gevaarlijke huwelijksgeheimen misschien ook niet langer geheimen voor zijn schoonmoeder zijn. Hoewel Oghi weet dat zijn schoonmoeder half Japans is, een soort ‘buitenlander’, begrijpt hij niet wat haar Japanse uitspraak Tasukete kudasai ‘Red mij’ betekent. Ook zij zit in een innerlijke strijd en een destructief gedrag waar ze zich niet kan van loskoppelen. Oghi zijn strijd naar de betekenis van ‘Tasukete kudasai’ loopt echter faliekant uit en eindigt in een bloedstollende afloop.
