Vele werelden
Een aangrijpend verhaal over drie jongeren die in een tehuis in Engeland opgroeien. Er is iets vreemds met hen aan de hand, dat je pas geleidelijk aan gaat begrijpen. Ze lijken tweedehandskinderen. Als volwassenen worden ze orgaandonor en gaan ze voor elkaar zorgen.
Speciaal aan de boeken van Ishiguro zijn de dialogen: steeds zoekend, herhalend, expliciterend, aftoetsend om het gezegde klaarder te krijgen... heel gevoelig. Tegelijk blijven er ook steeds zaken ongezegd, onbenoemd.
Ik vind ook de manier waarop deze Japans-Britse auteur heel verschillende werelden neerzet fenomenaal: dit Never let me go, zijn An Artist of the floating world en The Remains of the Day roepen zo'n verschillende werelden op dat het bijna niet te geloven is dat dit uit de pen van één persoon komt.
Een verhaal over liefde en tederheid tussen drie mensen. Het laat je niet onbewogen en biedt veel stof voor discussie, over de maakbaarheid van de mens en wat nu eigenlijk onze menselijkheid uitmaakt.
Gewoon lezen en in die wereld treden! (en pas nadien de film bekijken)
P.S. Ik heb de boeken in het Engels gelezen.
Synopsis
Een 31-jarige vrouw kijkt aan het einde van de twintigste eeuw terug op haar schijnbaar idyllische jeugd op een afgelegen Engelse kostschool en de band die ze daar had met twee andere kinderen.