Wat een beklijvend verhaal toch weer

In het nieuwe boek van Marieke Lucas Rijneveld volgen we een 49-jarige veearts die verliefd wordt op een 14-jarige meisje. Het is een beklijvend verhaal van onbegrip, foute keuzes, manipulatie, misbruik van vertrouwen en een totaal gebrek aan zelfbeheersing.

Het kind, zwaar getraumatiseerd door een gebeurtenis in haar 3e levensjaar, heeft voor zichzelf een imaginaire wereld geschapen waarin ze gesprekken voert met Freud en Hitler. Doordat ze alleen woont met haar papa en broer, mist ze de zachtheid van een mama en dient ze op zoek te gaan naar haar identiteit zonder een vrouwelijk voorbeeld te hebben waaraan ze zich kan spiegelen. Ze schept voor zichzelf een wereld waarin ze vrij is, waarin ze een terrorist is, waarin het bloed van slachtoffers aan haar handen kleeft, waarin ze vliegt, weg vliegt en alles achterlaat, op zoek naar haar moeder...

Vanuit die kwetsbaarheid is ze een 'gemakkelijk slachtoffer' voor de man die in haar zijn redding ziet, vanuit zijn pijn en zijn verwaarlosing.

Naarmate het verhaal vordert, leer je meer over de 'beweegredenen' van de man en hoe zwaar hij zelf getraumatiseerd is door zijn moeder. Daarom voelde ik soms medelijden met hem, alleen om 2 bladzijden verder vooral walging te voelen en onbegrip voor wat hij het kind aandeed.

Ik las er ook een soort hoopvolle boodschap in van veerkracht en kwetsbaarheid; van beide hoofdpersonages.

Een erg mooi boek voor wie van Rijnevelds schrijfstijl houdt: de zin begint bovenaan de bladzijde en eindigt vaak pas onderaan ervan. Het verhaal speelt weer in de agrarische sector dus er komt wel wat vakterminologie bij kijken. En de personages zijn getormenteerd en rekenen met hun demonen af.

Maar niets van dat alles weerhield mij ervan om dit boek te verslinden!