Wat een pareltje !

‘Een vrieskoud avontuur waarvan je gaat gloeien. Over sneeuw die blijft liggen, een hond die wegloopt, en het belang van een naam.’ Zo wordt op de achterflap de winterse novelle Morris, de jongen die de hond vond van Bart Moeyaert met illustraties van Sebastiaan Van Doninck, omschreven.

Wat een boekje. In prachtige, meerduidige zinnen vertelt Moeyaert het verhaal van Morris. Er zijn ‘verdrietige dingen gebeurd’, waardoor Morris al enkele maanden woont bij zijn oma en haar hondje Houdini. Wat die verdrietige dingen zijn, geeft de auteur niet prijs, maar het verdriet is tussen de regels voelbaar. Op zoek naar de altijd ontsnappende Houdini, trekt Morris de bergen in. Hij kent er de weg, want hij heeft de dingen namen gegeven. Dat helpt. En dan volgt een onverwachte ontmoeting en blijft Houdini zoek. Toch zorgt Moeyaert dat uiteindelijk alles op zijn pootjes valt. Met pannenkoeken en wafels en poffertjes en perencake als beloning.

Het boek bevat tal van ontroerende zinnen, soms verborgen in de wijsheid van de liefdevolle oma: ‘Met een naam besta je meer dan zonder, en van sommige namen krijg je brede schouders’. En: ‘Als je stiekem huilt, huil je nooit helemaal uit.’ of ‘Als iemand zo stil mogelijk probeert te huilen, moet je niet vragen of hij huilt. En ook niet waarom.’ En nog eentje: ‘Met je ogen dicht zie je soms juist veel te veel.’ Of: 'Morris dacht wat hij heel dikwijls dacht: dat alles altijd verandert, juist als je het niet wilt.' Zoveel rakende zinnen die erom vragen om herlezen te worden. Je voelt het verdriet, de eenzaamheid, de troostende liefde van de oma, maar ook de sneeuw en de koude op de berg.

Bart Moeyaert en Sebastiaan Van Doninck hebben weinig nodig om de koude wereld en gevoelens van verdriet en eenzaamheid te schetsen. Moeyaert doet dit in een uitgepuurde stijl vol pareltjes, zoals in het bekvechten van de twee jongens en in het voorspellen van de sneeuwbui op de berg. De knappe paginavullende illustraties van Sebastiaan Van Doninck versterken de sfeer. De warme kleuren staan in schril contrast met de witte sneeuw. Moeyaerts schrandere verhaal en Van Donincks beelden werken feilloos samen.

Zoveel schoonheid in dit troostende boekje. Om te lezen, voor te lezen en te herlezen. Morris is een parel op de shortlist van de Boon 2023.