Een samenspel van geweld en schoonheid

Uit mijn brief aan de auteur: '... U schreef een familiegeschiedenis. Een geschiedenis van een land. Maar dat is niet alles. Meer nog dan een verhaal las ik een aanklacht. Een striemende aanklacht tegen wat gebeurt in uw land. Tegen de politieke elite. Tegen het geweld. Ik moet terugdenken aan mijn reis. Twintig jaar terug. Ik herinner mij een mooi land. Een rustig land. Die herinneringen heeft Adelaida ook. Die herinneringen vertellen de lezer hoe goed het is geweest. Hoe mooi het leven was. Bij haar moeder. Bij haar tantes. Ooit was het anders. Was het beter. We kunnen enkel vaststellen dat Bredero op elk moment zijn kop kan opsteken. Dat het op elk moment kan verkeren. Op dat moment kunnen we enkel hopen dat wij nog kunnen terugkijken op mooie en fraaie herinneringen. Als troost ...'

U kan mijn volledige brief hier lezen.