Fascinerende nieuwe wereld treedt toe tot het YA landschap

De Vlaamse schrijfster Pen Stewart debuteerde in 2017 met de roman Wintercode, maar schreef daarvoor ook al twee verhalenbundels en verschillende kortverhalen. Nu is dus net Onderuniversum uit, met als ondertitel Waar magie de scepter zwaait. Het verhaal speelt zich af in het Europa van 2665 na Chr. Honderden jaren eerder vond een kernramp plaats in Doel. De aarde is stoffig en dor, water en grondstoffen zijn schaars. De lucky few leven boven de grond en redden het nog enigszins, maar de meeste mensen zijn berooid en leven in gammele bouwsels in de uitgedroogde beddingen van waterlopen, waarin stofsleuven lopen. De hoofdfiguur Julian en zijn vriendin Kim, voormalige stofsleuvers zijn beiden lid van het Amsterdamse stadsleger. Na een ondergrondse uitbarsting in de oude kerncentrale van Doel ontstaat een ondergronds netwerk van doorgangen waaruit vreemde, agressieve wezens komen. Nadat Kim door hen ontvoerd wordt, vertrekt Julian naar Vlaanderen om haar te redden...

Ik hou van dystopische verhalen die zich afspelen in vreemde en originele werelden. Wel, de setting van dit boek kan tellen wat dat betreft. Zonder in detail te treden en te veel weg te geven, kan ik de lezer garanderen dat Pen Stewart absoluut een verrassende en originele wereld geschapen heeft. Ik moest even doorzetten in het begin, want je wordt in het verhaal geworpen en ik probeerde zo snel mogelijk een goed beeld te krijgen van waar ik me bevond. Maar gaandeweg wordt er meer en meer duidelijk en krijg je een goed beeld van de wonderlijke wereld waarin je je bevindt. Het is interessant om te zien hoe de schijfster omgaat met de huidige opwarming van de aarde en de mogelijke rampen die de mens met zijn overexploitatie van de aarde kan veroorzaken. Ik moet zeggen: wat zij ervan maakt, dàt had ik me niet voorgesteld.

Het is interessant dat het verhaal zich afspeelt in Amsterdam en in Vlaanderen, maar tegelijk lijken die uiteraard in niets meer op hoe die er nu uitzien.

Ik vond de vondst van de stofsleuvers en hun wereld goed gevonden, net als het Onderuniversum en de personages die we daar leren kennen. De vele originele elementen rechtvaardigen het vervolg dat de schrijfster in haar dankwoord aankondigt, want het wordt blijkbaar een reeks met als vervolg De drie Einsteins.

Qua kaft is dit boek in zwart-grijs-bruin-blauwwittinten wat prima past bij de sfeer en de wereld die opgeroepen wordt in het boek. Ik vond de zwart-wit afbeeldingen tussen elk hoofdstuk mooi gedaan. Naarmate het verhaal en de setting vorderen, veranderen die mee, wat ik een goede vondst vond.

Een apart boek en een speciale leeservaring!