Een autobiografie om te hebben en te koesteren

Ik kon niet wachten om het te lezen toen ik dat boek op het rek in De Krook zag liggen. Dat het een ‘sprinter’ was – dus binnen een week gelezen moest zijn – daar stond ik niet bij stil. Meestal moet ik ze ‘hebben’ dus kopen, die boeken van Amélie Nothomb, voor mij de beste Belgische auteur. Ik heb er al een stuk of tien. Dit boek ga ik ook kopen, al heb ik het al gelezen.

Net als bij haar vorige boeken ben ik laaiend enthousiast en kan ik, als lezer én als auteur, enkel aanprijzen. Ik heb weer zo genoten van haar haar vlotte scherpe stijl, haar beeldend vermogen, haar gebalde zinnigheid. Deze keer misschien nog meer dan anders omdat de inhoud autobiografisch is: ze heeft het over haar leven en lijden, haar kindertijd en jeugd, haar opgroeien en studies, haar tegenslagen, de koude en hitte, de aanranding en anorexia, de honger en het eten, maar vooral over haar schrijven. Terloops weet je waar ze overal heeft gewoond: Japan, China, Bangladesh, Laos, Birma, Brussel en Parijs (door haar vader-ambassadeur en studies). Wat een rijkdom!

Dit pareltje begint met een prachtig Japans sprookje over een trompetvogel. Dat is zowat de rode draad: vogels, wat ze doen, hoe ze heten, hoe ze kunnen vliegen… en dat ze dat ook wil leren. Mijn vogelkennis is er sterk op vooruit gegaan. Toch slaat dat vliegen vooral op haar schrijven, en daardoor zichzelf vinden, verliezen, herontdekken. Ja, ze wil schrijven, altijd en overal. Dat vind ik, als kleine onbekende auteur, zeer herkenbaar. Ze vindt zich eerst geen en dan blijkbaar wel een psychopompos, iemand die een dode begeleid naar het hiernamaals, een geleider van de ziel. De gesprekken met en liefde voor haar vader na diens dood zijn herkenbaar, al waren die met mijn vader heel erg beknopt. Ze lijkt een beetje geobsedeerd door de dood maar geeft toe dat die niet het einde van het leven is. De laatste zin in haar boek juich ik toe: ‘Ik heb het laatste woord nog niet gesproken.’ Dat hoop ik van harte. Ik kijk al uit naar haar volgend boek…