Ontroerend mooi

Een boek dat me van begin tot het einde in zijn ban had en wel door de mooie beschrijvingen van het familiaal leven en de gevoelens in een afgelegen Spaans dorpje. Een jonge dertiger die zijn geboorteplaats ontvluchtte om een nieuw leven op te bouwen in Edinburgh, moet na de dood van zijn vader plots terug keren naar zijn ouderlijk huis. Daar treft hij zijn moeder en getrouwde zus aan. Doorheen het boek maken we kennis met Juan, hij is vol van zichzelf, komt even over voor de begrafenis en wil dan zijn eigen leventje weer opnemen. Zo simpel is het echter niet. Zijn moeder lijdt aan de ziekte van Alzheimer (nog maar het beginstadium) en zijn zus, die tot dan toe voor zijn moeder zorgde, moet een jaar naar de Verenigde Staten voor haar job. Plots wordt Juan geconfronteerd met de realiteit: het bijna failliete bedrijfje van zijn vader, de ziekte en onderzoeken van zijn moeder en zijn verleden. Stilaan herontdekt hij zichzelf en komt hij weer thuis. In dit boek zijn er mooie beschrijvingen van Juan die zijn moeder observeert terwijl ze in de tuin bezig is. Je bent als het ware een voyeur die mee in het huis staat en al haar handelingen mee kan volgen. Je wordt ook betrokken in het proces van de liefde voor zijn moeder. Voor Juan was zijn moeder er gewoon en was er weinig affectie in het gezin. Via buitenstaanders herontdekt hij de warme persoon van zijn moeder. Zelf heb ik ook twee ouders die naar de leeftijd van 80 jaar gaan en dit boek laat je toch even stilstaan bij het ouder worden en afscheid (moeten) nemen.