Psychologische thriller staat bol van de emoties

Zijn jaar kan al niet meer stuk. Alsof ik nooit heb bestaan, zijn vorige boek, heeft Johnny Bollé de VN-Publieksthriller 2024 opgeleverd. Web van leugens is zijn zopas verschenen achtste thriller.

Nadat ze acht jaar geleden haar geboortedorp op het Franse platteland achter zich heeft gelaten, keert Madeline terug naar Etouffant. Ze moet immers de erfenis van haar schielijk overleden moeder Isabelle afhandelen. Al snel rijst bij Madeline het vermoeden dat deze dood een duister randje heeft. Op de hulp van de plaatselijke bevolking hoeft ze niet te rekenen. Men ziet haar liever meteen vertrekken. Nog andere personen laten het leven en dit maakt het allemaal nog mysterieuzer. Cézanne, een argeloze vrouw en ooit Isabelles beste vriendin, is er zeker van dat iets uit het verleden aan de basis ligt van alle huidige rampspoed in Etouffant. Madeline wil alleszins uitzoeken hoe de vork precies aan de steel zit.

‘Madelines hoofd tolt, ze voelt zich gedesoriënteerd. Ze probeert te bevatten wat er net is gebeurd, ze begrijpt er niets van. Ze rilt over heel haar lichaam, plots lijkt het of de bomen en struiken op haar afkomen.’

Web van leugens bestaat uit twee verhaallijnen, waarbij het heden en verleden door elkaar lopen. Het boek is echter vakkundig uitgewerkt, zodat je als lezer het enigma gestaag begint te begrijpen. Dat denk je tenminste; als geen ander weet Bollé je te misleiden. Hij verlegt het perspectief van moeder Isabelle naar dochter Madeline; tevens kruip je af en toe even onder de huid van een naamloze ik-figuur. De auteur concentreert zich op de belevenissen van een aantal personages. Op deze wijze voel je hun motieven aan, denk je. Knap hoe hij alle belangrijke figuren fileert. De spanning is nooit ver te zoeken.

Wat is de enige waarheid? Wat zijn zuivere leugens? Deze twee vragen hangen als een waas over het hele misdaadverhaal. Uiteraard versterkt de schrijver het geheel met een flinke dosis emoties. Zoals steeds zet hij een uitstekend en geloofwaardig plot neer; het is een van zijn gekende handelsmerken. Met zijn typisch vlotte en haarscherpe pen, alsook met eerder korte hoofdstukken, dwingt hij je door te blijven gaan tot het bittere einde. Hij levert een krachtige psychologische thriller af; deze is zelfs af en toe ietwat eng. Een Bollé pur sang, dus.