Kijken naar de wereld door de ogen van een kind

MET KNAUSGÅRD ONDER EEN DEKENTJE

Behalve om voor de hand liggende redenen (titel, seizoen…) is het niet toevallig dat ik afgelopen december dit boek ter hand nam.

Sinds ik tijdens de winter van 2013 het eerste deel van zijn romancyclus/autobiografie Mijn Strijd las, viel ik als een blok voor de schrijver, de man, de jongen, het kind en de vader die hij was en waarover hij schreef… Meerdere factoren zorgden ervoor dat gezellige donkere winteravonden al snel werden geassocieerd met de sfeer van zijn verhalen. Ondertussen is het een traditie. Elke winter kruip ik met Knausgård onder een dekentje in de zetel...

VERWONDERING

In Winter, deel twee van De vier seizoenen reeks, ontleedt hij het leven van alledaags voor zijn pasgeboren dochter Anne. Alleen door haar de wereld te laten zien krijg hij er zelf oog voor, meent hij. (bron:Volkskrant)

"Nog meer dan in het eerste deel richt hij zich direct tot deze pasgeboren dochter in ontroerende brieven. Ook legt hij haar de wereld verder uit in korte, vaak geestige tekstjes over de meest uiteenlopende onderwerpen... Knausgårds unieke blik laat ook de lezer naar deze onderwerpen kijken met een blik als die van een pasgeboren kind." (p.1)

Ik denk dat hij met deze ontledingen opnieuw verwondering wil opwekken voor het 'gewone' dat aan ons voorbijgaat.

"Het leven van alledag laat alles verdwijnen, het leven van alledag is als een zone waarin alles wat erin terechtkomt gedoemd is tot vergetelheid." (p.247)

HET GEHEEL IS MEER DAN DE SOM DER DELEN

Banale alledaagse handelingen die ik meestal zonder nadenken uitvoer worden ontleed en plots weer belangrijk. Taferelen en emoties worden dusdanig beschreven dat ik ze als het ware kan voelen en zien. Bij het lezen van Knausgård voel ik mezelf teruggebracht worden naar de essentie van het leven: hier en nu. Hij dwingt mij mijn pas te vertragen en rustiger adem te halen.

Hij ontleedt het bureautje tegen de muur tot de atomen van waaruit het is samengesteld en bouwt het vervolgens terug op tot het weer in de kamer staat waar hij staat. Hij ontleedt het leven: uit elkaar halen, inspecteren, (proberen) begrijpen en beseffen dat het geheel meer is dan de som der delen.

"Ik besefte opeens dat ik niets van de wereld wist, zelfs niet van wat me het meest vertrouwd was. Ik had geen idee waaruit datgene wat ik zag bestond of waarom het eruitzag zoals het eruitzag en de eigenschappen had die het had..." (p.198)

HERKENBAAR

Ik voel rusteloosheid, verveling, onzekerheid, angst en soms afkeer wanneer ik zijn scherpe observaties lees. Ik leef met hem mee. Ik herken de dingen, de emoties en de taferelen die hij met een rauwe eerlijkheid tot in pietluttig detail beschrijft. Het herkenbare geeft me rust.

Hij is mens in de wereld waarin ik ook mens ben, hij maakt mee wat ik meemaak, ik ben niet alleen... Zo voelt het.

De lente komt eraan. Ik kijk samen met Knausgård uit naar het volgende seizoen in mijn leven.

Bring it on!

Het boek zelf is prachtig vormgegeven met een gestoffeerde harde kaft en geïllustreerd met prachtige, sfeervolle aquarellen van Lars Lerin.

Het leent zich volgens mij vooral om als 'dagboek' te lezen: elke winterdag een overdenking, bijvoorbeeld.