Warm en humoristisch portret van een vader

Amélie Nothomb brengt in Bloedlijn een warme ode aan haar overleden vader, Patrick Nothomb. Deze roman over haar vaders kindertijd in België en zijn eerste aanstelling als consul-generaal in het net onafhankelijke Congo, is een boek om van te genieten.

Patricks leven veranderde voorgoed toen hij als diplomaat naar Congo werd gestuurd. Tijdens een opstand werden honderden Belgische onderdanen gegijzeld, onder wie Patrick. De roman begint op het moment dat haar vader voor het vuurpeloton staat en zijn jonge leven overdenkt. Het verhaal wisselt af tussen zijn ervaringen als gijzelaar en de jeugdherinneringen aan vakanties bij zijn excentrieke familie in een vervallen Ardens kasteel. Patrick bleef gelukkig gespaard en de ‘bloedlijn’ tot tussen vader en dochter ontstond.

Nothomb brengt op magistrale wijze haar jonge vader weer tot leven. Het is een bijzonder warm, maar ook humoristisch portret geworden, geschreven in een uitgepuurde stijl. De poëtische schrijfstijl van de auteur en haar typisch cynische kijk op de wereld treden ook hier op de voorgrond. Origineel taalgebruik en komische dialogen springen in het oog. Zeker wat de flashbacks uit zijn jeugd betreft. Al zijn tal van die herinneringen schrijnend, Amélie schetst geen somber verhaal. Bloedlijn is een verrukkelijk intelligent en uitbundig boek in een onmiskenbare Nothombstijl. Bloedlijn boeit tot aan het einde.