Veelbelovend eerste deel uit (naar ik hoop) een hele reeks
Ik wist niet wat te verwachten toen ik aan het allereerste nummer van In Tenebris (een tijdschrift voor fantastiek) begon. Het thema De Gentse fantastiek sprak me in ieder geval aan, en ik vond ook de cover uitnodigend. Binnenin zijn trouwens nog een dozijn illustraties en een interview met grafisch kunstenaar Lode Devroe te vinden.
Toen ik begon te lezen, werd ik aangenaam verrast door een mix van oud en nieuw. Het boek dat als magazine in de markt gezet wordt, krijgt in mijn persoonlijke bibliotheek een prominent plaatsje op de plank met kortverhalenbundels (waar het helemaal op zijn plaats is).
De eerste drie verhalen werden geschreven door gevestigde waarden die ik echter nog niet kende.
[1] In Ganda sum maakt Mark J. Ruyfellaert een wandeling door de tijd en door Gent, waarbij de achtergrond van één van de verhalen later nog aan bod komt in het artikel van DannY De LaeT.
[2] De tram na middernacht is een verhaal van de in 1979 overleden Roger d'Exsteyl waarvan een eerste versie geschreven werd in 1959. Wij krijgen de verbeterde versie te lezen die zeven jaar later gepubliceerd werd.
[3] Frank Roger vertelt over de zoektocht naar De man die stierf.
De 'fantastiek' in deze verhalen is geen 'fantasy,' maar eerder magisch realisme. De verhalen van Roger d'Exsteyl en Frank Roger gaan over gewone mensen die geconfronteerd worden met een vreemde situatie: bij de ene een man wiens fictieve verhaal volledig overeenkomt met dat van een luisteraar; bij de andere een man die geconfronteerd wordt met een dode die plots weer lijkt te leven. De drie verhalen hebben een twintigste-eeuwse charme.
Dan volgen drie verhalen die niet door 'oude knarren' (mag ik hen zo noemen?) werden geschreven, Pen Stewart was de enige naam die ik herkende.
[4] Luc Geeraert brengt met Handen op glas een knap horrorverhaal.
[5] Over de top van Pen Stewart is het enige verhaal in de bundel dat je in de categorie sciencefiction zou kunnen onderbrengen (al schrijven oude knarren dit liever in twee woorden, zoals in het Engels: science fiction).
[6] Het verhaal Wintervissen van Katrien Ricart charmeerde me het meest omwille van de licht absurde invalshoek: een vis die in de winter sterft, sterft in het verkeerde seizoen.
Ik kijk al uit naar de volgende nummers van het magazine om nog nieuwe namen te ontdekken, en wie weet, zelf ook een verhaal te kunnen leveren.
Ik spaarde het Vlaams Filmpken uit 1952 tot het laatste:
[7] Het geheim der 3 zevensterren van John Flanders is uiteraard gedateerd (14 frank sparen voor een nieuwe staatsiemuts was best een opgaaf voor een arme weduwe met een mager loontje). Ik vond er ook niet echt het thema 'fantastiek' in terug, maar het was leuk om zo'n oud verhaal heruitgebracht te zien, vooral ook omdat het zich op herkenbare locaties in Gent afspeelt.
Ik sloeg het verhaal van John Flanders (het langste van de zeven) over om eerst de non-fictie te lezen.
[8] Lode Devroe en de atoomstijl anno 2023 is het reeds vermelde interview met de tekenaar van illustraties die alomtegenwoordig zijn dit themanummer.
[9] Zwervingen, een hommage aan Gent van Michel de Ghelderode, geschreven in 1962, het jaar waarin hij overleed.
[10] In Het spookhuis van de wanhoop overloopt DannY de LaeT eerst de geschiedenis van het spookverhaal, om vervolgens in te zoomen op het spookhuis in Gent waar we al in het verhaal van Mark J. Ruyfellaert over lazen.
[11] Anton Marcus geeft ons in Jean Ray en de erfenis van Malpertuis een summiere beschrijving van een deel van het omvangrijke werk van Raymond De Kremer aka Jean Ray aka John Flanders aka vast nog een heleboel andere pseudoniemen.
[12] Actualia brengt recensies van recent verschenen boeken die bij het thema 'De Gentse fantastiek' passen, waarbij de bespreking van Het geheim van Gent (Steve Berry) eruit springt omwille van het boeiende overzicht van eerdere publicaties (krantenberichten, stripverhaal, boeken) over het mysterie rond het Lam Gods en het nog steeds vermiste (en verloren gegane?) paneel van de Rechtvaardige Rechters.
Wat opvalt bij DannY De LaeT en Anton Marcus (die ook de Actualia voor zijn rekening nam), is dat ze nogal recht voor de raap zijn. Als ze een boek niet goed vinden, dan heb je dat geweten. Dat is verfrissend; het is eens iets anders dan de promopraat die je in bepaalde media voorgeschoteld krijgt.
Ik kijk alvast verlangend uit naar het volgende nummer.
Lees ook het interview met Johnny Bekaert en Finn Audenaert dat eind juni in het Nederlandse magazine Fantasize verscheen.
