Elke avond één verhaaltje savoureren. Maar ik was gulzig... ik verslond ze alle 70 in één keer...

‘Hallo… ben jij het? Leuke dag gehad? Zal ik eens vertellen over de vlucht van Pulcinella? Zet je schrap!...’.

Zo moeten, in de tijd dat meneer Bianchi uit Varese ver van huis was voor zijn werk, de telefoontjes naar zijn dochtertje geklonken hebben. Elke avond opnieuw verraste hij haar met een telefoonverhaal vol fantasie. Omdat meneer Bianchi zijn telefoonrekening zelf moest betalen mochten de verhaaltjes niet langer zijn dan één minuut. Soms… als hij goeie zaken gedaan had… mocht het net iets langer.

De zeventig raargebeurde verhaaltjes die in het boek De muis die katten at gebundeld zijn ontsproten aan het brein van Gianni Rodari en werden schitterend vertaald door Inge Piryns. Gerda Dendooven maakte van een prachtig kleurenpalet gebruik om elk verhaal te illustreren.

De auteur Rodari onderschat zijn lezers niet. Hij laat ze nadenken. In ‘De zon en de wolk’ zet hij de zon, als gulle schenker van stralen, lijnrecht tegenover een onweerswolk en speelt hen tegen elkaar uit.

‘Pas bij het vallen van de avond telde ze de stralen die haar nog restten: en kijk nou eens, er was er niet één die ze miste. Van pure verbazing ontlaadde de onweerswolk zich in een hagelbui. En de zon, die dook vrolijk de zee in.’

Maar ook de rauwe werkelijkheid durft hij in zijn verhalen verwerken.

‘Hoeveel weegt een traan?’

‘Dat hangt ervan af: de traan van een eigenzinnig kind weegt minder dan de wind, maar die van een uitgehongerd kind weegt meer dan de hele wereld’

In ‘Met de apen op excursie’ dacht ik een kinderversie van ‘De panter’ van Rilke te lezen. Eenzelfde gelaagdheid maar dan speelser.

‘… ze reisden en reisden maar verder, zonder ooit maar een enkele keer hun kooi te verlaten, en ze deden niets anders dan eindeloos rondjes draaien, zoals de paarden in een draaimolen.’

Absurde verhalen! Een ode aan fantasie! En toch… toch de nodige gelaagdheid om grote literatuur te zijn. Door het boek heen dacht ik onbewust meerdere keren aan Italo Calvino’s werk. Net als deze grote schrijver slaagt Rodari erin om met een schijnbare lichtheid grote waarden mee te geven. Dit kunnen alleen literaire talenten.

Een feest voor zowel volwassenen als jonge lezers!
Een boek om 70 avonden lang één verhaaltje te savoureren.
Maar… ik was gulzig… en verslond het in één weekend…