Politieke muiterij!

Schrijver Takiji Kobayashi moest na het publiceren van Het krabbenschip, losjes gebaseerd op een echt incident, onderduiken en stierf enkele jaren later na folteringen van de Japanse politie wegens 'subversieve activiteiten' (lees: hij was een communist).

Met Het krabbenschip schreef hij het verhaal van een groot visserschip - eerder een varende fabriek - waar onder waarlijk mensonterende omstandigheden de bemanning wordt uitgeperst om woekerwinsten op te leveren voor de eigenaars. Zonder te spoilen: na herhaaldelijke incidenten komt het uiteindelijk tot een prangende ontknoping.

Er is geen hoofdpersonage aan te duiden - nog het dichtste komt opzichter en antagonist Asakawa - maar het is eerder het collectief van de vissers, werkers en zeemannen dat als entiteit de kern van dit werk vormt, niet onlogisch gezien de achtergrond van Kobayashi. Tegelijk is het straf dat de individuele vissers weldegelijk allemaal uniek en overtuigend aanvoelen, zo zijn hun dialogen en uitroepen memorabel. Los van het verhaal ook nog lof voor de machtige natuur- en stormbeschrijvingen van Kobayashi, ook de zee van Kamtsjatka voelt zo als een levensecht personage aan.

Tot slot de laatste woorden van dit boek - niet irrelevant: 'En dan staan ze op. Nog één keer!'