Dystopie met een perspectief switch

Pfieuw, van dit boek moest ik toch even bekomen. Julia werd op de markt gezet als 'het feministische antwoord op 1984 van George Orwell', een dystopische roman die verscheen in 1949. Naar verluidt werd Sandra Newman door de nazaten van Orwell zelf gevraagd om dit boek te schrijven.
Het personage Julia kwam immers ook al in zijn roman voor, maar speelde daarin een eerder schimmige rol. (Roddeltje tussendoor en tussen haakjes: Orwell zelf zou trouwens niet bepaald de meest vrouwvriendelijke persoon geweest zijn.)
Tijd dus voor een vrouwelijk reveil: we wisselen het perspectief en plaatsen Julia in the spotlights.
Die Julia blijkt een nymfomane te zijn in de versie van Newman die door de Denkpolitie wordt ingezet als hoer om de Foutdenkers te ontmaskeren. Klinkt behoorlijk fout, maar als je ooit 1984 las, dan weet je dat de wereld van Oceanië, waar Grote Broer heerst en controleert, 2 minuten haat onderdeel zijn van de dagtaak, vrijheden aan banden worden gelegd en je iedereen moet wantrouwen, zelfs je eigen kinderen, geen pretje is om in te vertoeven.
Ik ben er nog niet uit of ik Julia nu sympathie of antipathie vind, maar de scènes in het ministerie van Liefde (dat absoluut niet is wat de naam doet vermoeden) waren de afgrijslijkste passages die ik ooit al las.
Vrijdag bespreken we dit boek op het Leescafé van onze school. Stof genoeg om over te palaveren me dunkt, zeer benieuwd wat mijn collega - lezers van dit boek vonden, want ik werd er niet vrolijk van, maar dat hoort natuurlijk bij een goede dystopie.