Een half mensenleven in Londen om het verleden te vergeten

Als 18-jarige komt Milly in Londen aan, we schrijven 1979. Ze is weggevlucht uit Ierland en dringend op zoek naar een baantje. Dit vindt ze in een Londense pub waar ze dankzij Trish, een ander barmeisje, kan blijven. Zo komt ze onder de hoede van mevrouw Oak, de caféuitbaatster. De pub wordt bezocht door allerlei mensen onder andere door de leden van een boksclub. Eén van hen is Philip, een getalenteerd bokser. Hij zit steeds in een hoekje van de pub, heeft aan aandacht geen gebrek. Er bloeit iets tussen Milly en Pip maar ze zitten teveel vast in hun eigen leven om de stap te wagen. Milly kan niet langer verbergen dat ze zwanger is, wat ook de reden was voor haar komst naar Londen, en moet zich even terugtrekken om ver van de stad te bevallen en haar dochtertje, ze noemt haar Flora, af te staan. Philip, ook wel Pip, zijn bokscarrière is ondertussen voorbij door een epilepsieaanval. Hij is op de dool en komt nog af en toe langs in het café. Hij vindt troost in alcohol.

Beiden gaan hun eigen weg. De auteur verspringt in het boek vaak van jaren. We krijgen steeds een zicht hoe het Pip en hoe het Milly vergaat. Het verhaal van Pip is erg schrijnend. Hij zoekt zijn toevlucht in alcohol en belandt hierdoor ook in de gevangenis. Hij doet zijn uiterste best om van de alcohol af te blijven. We krijgen in dit boek een mooi beeld over hoeveel inspanningen het iemand die verslaafd is kost om op het goede pad te blijven. Pip gaat naar bijeenkomsten van de AA en heeft een buddy maar toch is de verleiding vaak groot. Zijn verleden blijft hem achtervolgen: uit een huwelijk heeft hij een dochter Lorraine. Na het uitzitten van zijn celstraf, vindt hij onderdak bij zijn broer, Dom, die een bekend musicus is en diens zoon Max. Ook daar wordt hij met wantrouwen bekeken en komt het vaak tot conflicten.

Milly blijft in de pub werken, heeft een aantal affaires, maar ze wordt steeds door de samenleving ontgoocheld. Elke relatie loopt op niets uit. Ze wordt steeds bedrogen en kan niet anders dan blijven wonen bij mevrouw Oak op een klein zolderkamertje en de zorg voor mevrouw op haar nemen. Van haar dochtertje verneemt ze niets meer.

Naar het einde van het boek maken we kennis met Londen in 2017. De wijk waar de pub in gevestigd is, is nu helemaal aan vernieuwing toe. Makelaars kopen oude panden op om er nieuwe kantoren neer te poten. Alleen de pub blijft overeind omdat mevrouw Oak weigert te verkopen. Ook al is de elektriciteit en het water afgesloten en komt er al niemand meer naar de pub, toch blijft Milly er wonen als iemand die het pand kraakt. Elke dag trekt ze naar het rusthuis van mevrouw Oak via een verlaten steeg en wordt ze geconfronteerd met bouwvakkers en bouwmaterialen.
Pip, die eerst bij zijn broer woonde, heeft er de oude boksclub ingepalmd en leeft er ook als kraker.

Milly en Pip vinden elkaar na enkele decennia en heel wat ontgoochelingen terug. Er bloeit nog steeds iets tussen hen maar geen van beiden durft de stap te zetten of aan de toekomst te denken. Op het einde van het boek komt Milly als de sterkste over. Zij durft vooruit te denken aan de toekomst, met of zonder Pip.

Het is een boek met een open einde. Het boek las zeer vlot maar de situatie waarin zowel Milly als Pip zitten is schrijnend. Doordat ze als kind misbruikt zijn, durven ze in hun latere leven geen andere stappen meer te zetten. De ene zoekt zijn toevlucht tot drank, de andere blijft ook vastzitten in haar situatie en zo komen ze amper vooruit. Zo zie je hoe je kindertijd toch een grote impact heeft op je volwassen leven.