De hel van de Grote Oorlog maar dan toch iets anders
Eind 1915 is het grootste deel van de zwarte bevolking van de CSA in opstand gekomen, dankzij wapenleveringen van de USA en onder invloed van de marxistische ideologie. Ze krijgen de bijnaam de Roden en overal in de CSA worden kleine communistisch gestoelde partizanenstaatjes opgericht waar schijnprocessen tegen voormalige plantage-eigenaars altijd uitmonden in een schuldig verklaring met een strafrechtelijke executie tot gevolg.
Maar ook de USA krijgt te maken met open rebellie want de Mormonen proberen zich, net als tijdens de tweede Mexicaanse Oorlog, terug af te scheiden door middel van nieuw wapengekletter.
Dit zorgt ervoor dat beide machten, zowel de CSA als de USA, zich genoodzaakt zien om delen van hun militair apparaat in te zetten achter het front, waardoor ze zich verzwakken. De CSA maakt vooral gebruik van reservetroepen hiervoor en zij slagen erin om tegen de winter alle ministaatjes terug te onderwerpen, vaak op een verschrikkelijke manier voor de opstandelingen.
Het onderwerpen van de Mormoonse opstand vraagt echter meer tijd voor de Unie want de religieuze zeloten verzetten zich met hand en tand tegen de opmars van de militairen, vaak met kleine successen. Maar ook deze opstand wordt uiteindelijk op een zeer bloedige manier onderdrukt en de Mormoonse staat, Ohio, krijgt uiteindelijk een militair bestuur om herhaling te voorkomen.
De nieuwe president van de CSA, Gabriel Semmes, komt echter voor een groot probleem te staan gezien nieuwe rekruten voor het leger eerder schaars beginnen te worden en hij ziet dan ook geen andere optie dan de zwarte bevolking te proberen in te lijven voor steun aan de CSA door vrijwilligers burgerschap te beloven. Dit zorgt dan weer bij de blanke bevolking, onder leiding van de rijke landeigenaars, voor een reactie van woede en ongeloof gezien hun rebellie van eind 1915.
In Kentucky verliezen de CSA steeds meer terrein en uiteindelijk beginnen de troepen van de USA zelfs Tennessee binnen te vallen. Ook Sequoyah gaat verloren, ondanks de steun van de Indiaanse bevolking die meer rechten heeft in de CSA dan in de USA. Eind 1916 wordt Kentucky zelfs terug een staat van de USA maar de grotendeels pro-CSA bevolking blijft hier actief verzet plegen, zelfs als dat betekent dat ze soms moeten samenwerken met een ondergronds verzet van de overgebleven Roden.
Uiteindelijk begint de USA, naar het Duitse voorbeeld in Europa, ook tanks te bouwen om in te zetten aan het front en hoewel deze niet echt effectief zijn, is het psychologische effect niet te onderschatten. Het Zuiden begint, naar Engels voorbeeld, ook met de productie maar gezien de industrialisatie van de USA, slagen ze er niet in om ze in grote getale te produceren.
Hoewel er in het oosten nog steeds een patstelling geldt, worden de tropen van de CSA toch meer en meer achteruit gedreven en lijkt de bevrijding van Washington D.C. uiteindelijk toch onvermijdbaar. Maar gezien de sentimentele waarde van Washington voor beide naties, beslissen de Zuidelijken om de stad tot het uiterste te verdedigen indien het nodig zou zijn.
In de Stille Oceaan boekt de vloot van de USA een overwinning op de vloten van Japan en Engeland die samen proberen de Sandwich eilanden te heroveren. Maar de duikboten van de CSA blijven een doorn in het oog van diezelfde vloot. Een deel van de vloot kan door deze overwinning wel Chili bijstaan in het bekampen van de Argentijnse vloot om zo de aanvoer van materiaal naar Engeland te bemoeilijken. En Duitse duikboten, die niet echt kunnen uitbreken uit de Noordzee, en USA duikboten bevoorraden afwisselend door nachtelijke tochten de Ieren met wapens om ook daar een opstand te ontketenen.
In Canada is het grootste deel van Frans-Canada ondertussen ingenomen door de troepen van de USA en sommige Frans-Canadezen juichen deze bezetting zelfs toe. Maar de belangrijkste steden en spoorwegen in Canada blijven, dankzij de steun van de Engelsen, toch vrij van bezetting. En hoewel er weinig wordt verwezen naar Europa, verloopt de oorlog daar ongeveer zoals in onze tijdlijn behalve dan dat de Duitsers erin slagen om Verdun te veroveren!
Ook het derde deel van deze 11-delige reeks over de alternatieve geschiedenis van het Amerikaanse continent verveelt geen moment. De personages worden nog dieper uitgewerkt en alle afzonderlijke verhalen geven meer en meer een idee van de verschillende partijen tijdens de grote oorlog, van burgers in beide landen over burgers in bezette gebieden tot soldaten aan de verschillende fronten. Het enige jammere aan het boek is dat ik weer veel uren slaap verloren heb omdat ik het niet kon opzij leggen.
