Verlating

Wat betekent het om als opgroeiende jongen alléén op een eiland te wonen met je moeder en een verbitterde buurman? Afgezonderd van de rest van de wereld? Zonder onderwijs, zonder leeftijdsgenoten? Zonder meisjes? Wat betekent het om maar tweewekelijks hooguit twee/drie andere mensen te zien?

Wat betekent het om de schuld te krijgen van de dood van je vader? Die jou heeft gered in zee en daardoor zelf verdronken is? Hoe verwerk je zoiets?

Wat betekent het om met een alleenstaande moeder te leven die in jou, de zoon, haar man wil zien? Die alles, maar dan ook alles van jou afneemt om je te dwingen in haar mal?

Wat betekent het om als jongere op te groeien tussen twee volwassenen die zichzelf en elkaar bedriegen?

De schrijver brengt je heel dicht bij het monotone en eenzame leven van Michaël na de verdrinkingsdood van zijn vader. Langzaam schuift de tijd op. Van kind naar adolescent. Van een afwezige/aanwezige vader in zijn fantasie naar een dode, hoewel hij dat woord nooit uitspreekt. Van een moeder die wankelt in de ontkenning, naar één die hem wil bezitten als vervangman. De strijd gaat subtiel én hardvochtig, via de kleren van zijn vader bijvoorbeeld.

De handelingen en uitspraken van de moeder worden steeds gemener, tot een gruwelijk hoogtepunt.
Na elk ondraaglijk gebeuren, vindt Michaël troost in het temmen een meeuwenjong. Hij voedert het en houdt het op zijn schoot. Maar vervreemding van de moedermeeuw eist zijn tol.

En plots zie je de parallellen. Als het (bijna?) te laat is...

Dit boek gaat over verlating, zowel materieel (het wonen in extreem isolement) als psychisch (verlies van vader, een moeder die het leven van haar zoon vernietigt)

De innerlijke tragiek van Michaël is diepmenselijk beschreven via eenvoudige handelingen, lichaamstaal, beschrijvingen van het (armzalig) 'decor' en karige dialogen.

Een beklijvend boek.