Het leven van Casanova, door de ogen van zijn eerste liefde

Dit is een roman met Casanova als één van de hoofdpersonages. Hoewel zijn eigen Histoire de ma Vie nauwelijks te overtreffen is, biedt het verhaal van Arthur Japin een ander perspectief. Het wordt namelijk verteld door Giacomo Casanova’s eerste grote liefde, de 14 jarige Lucia die hij als zeventienjarige priesterstudent ontmoet op het landgoed Pasiano nabij Venetië.

Door trieste omstandigheden worden de trouwplannen van het smoorverliefde koppel gedwarsboomd en scheiden daar hun wegen. Tot ze elkaar vele jaren later opnieuw ontmoeten in Amsterdam, maar elkaar niet meteen herkennen. Vooraleer ze in Amsterdam belandt, zwerft Lucia door Italië en Frankrijk. Ergens zegt ze dat “fantasie de beste vluchtplaats” is.

Het verhaal is niet chronologisch geschreven. In het begin is er sprake van twee verhaallijnen: Lucia als 14-jarige en Lucia nadat ze het landgoed heeft verlaten. Verder in het verhaal is er alleen nog de verhaallijn van Lucia die op zwerftocht is en een andere naam heeft aangenomen: Galathée de Pompignac.
Veel meer kan ik niet over de inhoud schrijven zonder spoilers vrij te geven.

Door het relaas van Lucia’s omzwervingen en tenslotte haar leven in Amsterdam, wekt Japin de kleurrijke wereld van de achttiende eeuw tot leven, met de tegenstelling tussen rede en gevoel die zo typisch is voor de tweede helft van die eeuw, waar middenin de Verlichting de Romantiek zich stilaan ontwikkelt.

In zijn memories vermeldt Casanova terloops dat Lucia een van de weinige vrouwen is die hij ooit onrecht heeft aangedaan. Deze ene zin heeft Japin geïnspireerd tot het schrijven van dit verhaal. Een liefdevol maar wreed verhaal, met snedige dialogen, verrassende wendingen, een stevige plot en een onverwachte ontknoping.

De titel
Tijdens een gesprek tussen de broers Casanova, roemt Giacomo de vele kwaliteiten van Lucia en besluit met: "Ze heeft alleen één ernstige tekortkoming." "Welke dan?" "Zij is te jong." "Wat een schitterend gebrek!"' (p. 52).