Het meisje als beest
“The reimagination of Lolita”, zo staat op de achterflap van dit boek. In een verhaal waarbij een volwassen man en een tienermeisje een seksuele relatie hebben is de stap naar Lolita natuurlijk snel gezet, al wordt hier het perspectief van het tienermeisje belicht en niet van de volwassen man. Te verwachten is een roman die de slachtofferrol van het meisje in de verf zet, maar Girlbeast is veel gelaagder dan dat.
Hoofdpersonage Sara zet zichzelf weg als wat de titel doet vermoeden: een meisje als beest, een ontembaar wezen, een wildebras, iemand die in het rond springt en chaos zaait. Dat is te benadrukken: zo zet ze zichzelf weg, niet als slachtoffer, maar als dader. Ook zij is verantwoordelijk voor de scheefgetrokken relatie die ze met volwassen mannen (ja, meerdere!) aangaat. De slachtofferrol is ver zoek, maar het verhaal is uiteraard veel subtieler dan de tekst doet vermoeden.De vraag naar schuld en verantwoordelijkheid wordt nooit direct aangehaald en de tekst wekt de indruk dat het inderdaad Sara is, die zichzelf kastijdt in de vraag naar wie ze moet zijn naar de buitenwereld toe, die zichzelf het juk van de schuld oplegt. Tussen de lijnen door is echter nog veel meer te lezen en daar speelt de opmaak van het boek ook mee. Een verhaal dat meer uit witregels dan uit tekst bestaat doet al vermoeden dat er veel onder het oppervlak schuilt.
Sara is een onbetrouwbare verteller die frustratie oproept en tegelijkertijd toch ook medelijden. Via haar treedt de herkenbaarheid in: wat is het om te leven als vrouw in een samenleving die meer op mannen gericht is? En vooral, wat is het om een meisje te zijn: het toonbeeld van onschuld en tegelijkertijd een list die mannen in de val doet trappen. Het antwoord is niet eenduidig en enkel een aandachtige lezer merkt op wat er eigenlijk verteld wordt. Hoewel het een erg leesbaar en vlot boek is, maakt dat dat het verhaal lang blijft nazinderen.
Het fascinerende en schrijnende thema, de originele vertelstem en de interessante typografie maken van Girlbeast een geslaagd boek, zelfs al bracht het einde mij niet de voldoening die ik normaal gezien in het boek vind. De plotstructuur gaf mij een beetje het gevoel snel bij elkaar geraapt te zijn, terwijl de vorm mij wel raakte. Omdat het zo vlot leest, vergeef je de auteur de soms manke plotwendingen, vooral aan het einde. Het verhaal blijft nog steeds overeind staan in zijn significantie en urgentie.
