Een fictieve autobiografie van Ted Hughes

Jij zegt het is een roman en geen historisch werk, ook al is het gebaseerd op het stormachtig huwelijk van de dichters Sylvia Plath en Ted Hughes.

Na de zelfmoord van Plath in 1963, werd Hughes door velen met de vinger gewezen als schuldige aan dit drama. Hughes zelf heeft altijd in alle talen hierover gezwegen, wellicht grotendeels uit respect voor de twee kinderen die ze samen hadden. Maar kort voor zijn dood in 1998 verscheen Birthday Letters, een bundel gedichten over zijn relatie met Plath. In de verantwoording schrijft Palmen dat ze haar roman voornamelijk heeft gebaseerd op deze dichtbundel.

Het boek lijkt geschreven in één adem, zonder indeling in hoofdstukken. De lezer weet op voorhand wat er staat te gebeuren, maar toch is het verhaal spannend en intrigerend tot op het eind. Dit is te danken aan de schitterende schrijfstijl en het enorme inlevingsvermogen van Connie Palmen. Ze lijkt te vertellen om zelf te begrijpen. Fantastisch ook hoe de auteur zich in die mate met de “ik” hoofdpersoon vereenzelvigt, dat je als lezer nooit het gevoel hebt dat Palmen aan het woord is, maar Hughes zelf. Subliem.

Deze roman is een fictieve autobiografie van Ted Hughes die na jaren van stilzwijgen, na jaren van aanvallen en beschuldigingen door anderen, uiteindelijk toch zijn verhaal doet. Of liever: Connie Palmen doet dat in zijn plaats.

Terechte winnaar van de Libris Literatuurprijs en De Inktaap.