Weemoed en verlangen van een dichter en zanger

Wim De Winter is niet alleen een dichter. Hij is ook muzikant en zanger. Dichten en musiceren zijn voor Wim onlosmakelijk met elkaar verbonden. Dat zegt hij ook op de laatste bladzijde van deze lijvige dichtbundel Schenksters: de gedichten kwamen gezongen en gesproken tot stand.
Wim is een volbloed romanticus. Zodoende gaat zijn werk veelal - en bij uitstek deze bundel - over de vele aspecten van de liefde. Zijn exploratie van de oosterse cultuur gaf hem zijn eigenheid. Hiermee treedt hij in de traditie van grote dichters als Goethe (West-östlicher Divan, 1819) of J.H. Leopold die zich eveneens door de oosterse dichtkunst lieten inspireren. De Gentse dichter Maurits De Doncker vertaalde als zijn laatste werk de Rubaiyat of kwatrijnen van de Perzische dichter Omar Khayyam (1951).
Vandaar de titel Schenksters. De wijnschenker of de aanbeden geliefde is een thema dat in de oude Perzische en Osmaanse poëzie heel vaak terugkomt.
Een zelfde weemoed en verlangen naar de geliefde drukt Wim De Winter in zijn bundel Schenksters uit. Waarbij hij de wereld bestrijkt van Esfahan, over Üsküdar (gelegen op de Aziatische oever van de Bosporus) tot Kreta.
‘terwijl onze blik over de Bosporus leidt
wacht de kat voor de trap in de Ayasofya
net zoals ik in verlangen naar jou
tot wanneer de zon ondergaat’
Laat jouw poëzie het hart veroveren van je lezers. De muziek denken we er wel bij.