Een boek over bomen, seks en identiteit

Dit boek heeft me verbaasd. Een verhaal over een vrouw die door de covid-pandemie gescheiden wordt van man en kind omdat ze voor haar zieke moeder zou gaan zorgen en in isolatie een andere man ontmoet waar ze een affaire mee begint, zo staat althans op de achterflap. Deze exposition klopt in zekere zin, al had ik verwacht dat het verhaal over haar moeder veel prominenter aanwezig zou zijn. Het boek was daardoor voor mij aan het begint wat vreemd, zeker omdat ik vond dat er enkele inconsistenties te vinden waren: de mondmaskers en angst voor elkaar die het begin van de coronapandemie kenmerkte indachtig, maakt het voor mij moeilijk te geloven dat twee personen die elkaar niet kennen elkaar bij hun tweede ontmoeting al kussen (en waarbij er maar één persoon zijn mondmasker afdoet, hoe werkt zoiets dan?).

Halverwege het boek werd het mij echter duidelijk dat dit allemaal maar scènezetting is voor een verhaal over een vrouw van middelbare leeftijd die zichzelf heruitvindt tijdens een periode van complete isolatie: ze herwint haar seksualiteit, haar zelfvertrouwen, haar identiteit en dit alles mooi geïllustreerd aan de hand van metaforen rond planten, tuinieren, bomen en ook het verhaal van Genji. Hoewel het boek voor mij startte als een klassieke romcom, is het veel meer dan dat. Het is esthetisch en heeft mij bovenal ook zin gegeven om het verhaal van Genji zelf eens te lezen.

Is het het beste boek ooit? Dat uiteraard niet, maar Marie Mutsuki Mockett schrijft een mooi, ontspannend en ook niet al te lang verhaal dat zeker de moeite waard is om eens ter hand te nemen.