Doordringende, fascinerende debuutroman

Ze mag zich best wel gelukkig prijzen; haar carrière zit stevig in de lift. Voortaan mag Karlijn Zomers aan de slag gaan als schooldirecteur; op persoonlijk vlak loopt haar relatie met Robert op wieltjes. Geen enkele reden tot klagen, denk je. Helemaal fout, dus; deze kinderloze vrouw lijdt zwaar onder het verlies van haar veel te vroeg gestorven vader. Rosa Schmitz daarentegen is een Duitse kunstenares die haar levenseinde ziet naderen. Zij heeft nooit warmte van familie of waar liefdesgeluk gekend. Met het scheppen van haar eigen kunst heeft Rosa voor zichzelf een veilige haven gecreëerd. Raar maar waar; op een bijzondere wijze ontstaat een opmerkelijke connectie tussen de levens van deze, compleet van mekaar verschillende, dames.

‘Even blijft ze staan. Waar te beginnen? Het ruikt muf. Alsof de lucht tientallen jaren niet bewogen heeft. Hoelang geleden was Rosa hier?’

Het schrijven van een boek is heel andere koek dan haar vorige activiteiten als wetenschapper en hogeschooldocent. Dorien Voskuil volgde schrijfcursussen, alsook een opleiding journalistiek. Het eindresultaat van een aantal jaren naarstig schrijfwerk is Totem, haar debuutroman.

De nieuwbakken auteur heeft niet gekozen voor de meest eenvoudige weg; meer zelfs, ze zet een knappe en ietwat gewaagde constructie neer. Ze maakt gebruik van wisselende perspectieven, verschillende personages die aan zet zijn. Ook past ze een mix toe van heden met verleden. Het vloeit echter allemaal harmonisch in elkaar. Ze combineert een hedendaagse, intrigerende stijl met fraaie zinnen en dialogen. De karakters worden keurig uitgediept, waarbij hun inzichten en emoties de nodige aandacht krijgen. Dit maakt het geheel nog wat sterker en origineler.

‘Karlijn staart naar het tafelblad voor haar. Gedachten en vragen zweven en buitelen als circusartiesten door de ruimte onder haar schedeldak. Haar verbazing groeit met elke zin die de notaris uitspreekt.’

Twee grote verhaallijnen vormen als het ware elk een stapel met losse keien, die uiteindelijk samen een solide rotsblok vormen. Dit is een zuiver menselijk verhaal, waarin de levenslijn van de ik-verteller Rosa, naast die van Karlijn gelegd wordt. Twee vrouwen, op zoek naar de diepere betekenis van hun bestaan. Het levert zevenenveertig korte doch boeiende hoofdstukken op; de verlossende epiloog is de overheerlijke kers op de taart. Totem staat voor een familiesymbool; een betere titel kon Voskuil echt niet hebben bedacht. Hier schuilt precies de kracht achter van familiebanden, als een ultieme reddingsboei tegen eenzaamheid en twijfels. Een doordringende en fascinerende eersteling.